Panamaricana

On the road met 98km/u de nacht in.
Puerto Madryn, voor mijn gevoel al weer lang geleden, ligt al weer ver achter ons. Een toffe plaats dat wel. De trip naar Peninsula Valdez was de moeite waard, zelfs na Antarctica blijven pinguins schattig en geweldig om naar te kijken. Hoogtepunt van de trip was de boottocht de baai in naar het broedgebied van de southern right whale, indrukwekkend om walvissen op enkele meters van de boot te zien zwemmen. De volgende dag zijn we in een gebied met sea lions wezen kajakken, minstens zo tof!
Wat dan nog meer? Sea food, sauvignon blanc (nog steeds uit Patagonië), toffe mensen en lekker ijs.

Bariloche, vast het synoniem voor meren. Door de nacht heen veranderde het landschap van het steppelandschap naar een groen alpenlandschap. Cliché van Bariloche is het op de foto gaan met een St Bernard hond... got it? Toch maar overgeslagen. Bariloche is een lakecity met veel Zwitserse eigenschappen, die hond is vast de slechtste. De kaasfondue daarentegen....

Bariloche dus: imagine een prachtige omgeving aan het meer omringd door bergen, chocolade en artisanaal bier. We hadden het er niet beter op bedacht om een huurauto te huren om zo de omgeving te verkennen. Kwestie dat je dan op eigen tempo door het gebied kunt en je niet hoeft te fietsen. De (relatief) lage huurprijs was vast de compensatie voor het feit dat de auto te laat werd afgeleverd. Het positieve was wel dat we een maat groter kregen: een Chevrolet Classic met twee extra deuren in zelfs een sedan uitvoering van nog geen half jaar oud. Dit laatste was aan de rammels en krasjes rondom overigens niet te merken, maar het beestje heeft ons toch weer veilig rondgebracht in drie dagen. Dat was overigens niet van toepassing op onze mooie rode expeditie jassen die we op de boot naar Antarctica "kregen"....die zijn in de eerste nacht uit de auto gestolen....

Back to the road. Op de eerste dag hebben het het Circuito Chico gereden, een klein rondje vanuit de stad waar je verschillende stops hebt. Een stoeltjeslift naar een mooi uitkijkpunt, een haven, het bekendste hotel van Argentinië (na een bezoek weten we nog steeds niet waarom, wat we wel weten is dat we heel wat keren naar de geldautomaat zouden moeten om één nachtje te kunnen betalen) en meren.

De volgende twee dagen zou in het teken staan van meren, zeven om precies te zijn al snappen we beide de telling niet. Maar goed, Sietes Lagos dus, 7 meren. Een route naar het noordelijk gelegen San Martin de Los Andes die over deels onverharde bergwegen kronkelt langs meren. Het ene meer is groen, de volgende blauw. Allemaal kraakhelder en te midden van de prachtige natuur. Geel en paarse bloemen zo lang je de weg blijft volgen en verder. Deze route draait niet enkel op de bestemming, maar juist de weg naar de bestemming. San Martin bereikte we vermoeid aan het einde van de dag. De tweede dag terug naar Bariloche gaat over een andere weg die gelukkig niet minder indrukwekkend was. Op tijd terug in Bariloche voor het afgeven van de huurauto, een ijsje van JauJau (absoluut het beste ijs van Argentinië), happy hour van de Antares brouwerij en een papas fritas Antares ("over the top" frietje).... Oja, en als afsluiter een chocolaatje van Mamuska, een not to miss chocolade winkel; al kunnen ze hier nog wel iets leren van Belgische chocolade!

En dan is het tijd om verder te gaan, of ja stil te staan aan de grens met Chilië. Nee geen staking, maar de grensovergangen hier zijn berucht. En het feit dat er voor een volle bus een nieuw loket opengaat is de minste garantie over snelheid of efficiëntie. Argentinië uit gaat snel, Chilië in....heeft u even? Alle bagage moet van de bus en wordt door een hond besnuffeld. Geen fruit, dierlijke producten of passagiers met openstaande boetes gaan hier de grens over. 6 Uur, waarvan waarschijnlijk een uurtje of 3 bij de grens, kostte het ons om in Entre Lagos te komen. Het plaatsje zelf staat nog net op de landkaart, met net iets meer dan 3.000 inwoners is dit dorpje gelegen aan een meer. Entre Lagos staat wellicht synoniem voor de slechtste koffie die we in Chilië hebben gedronken maar heeft (behalve een vechtpartij aan de bar van het restaurant waar wij genoten van een vers gebakken zalm) een relaxte kalme sfeer.

Vanuit Entre Lagos zijn we naar de thermaal bronnen in Aquas Calientes gegaan, mooi gelegen aan de rand van een rivier ligt een ondiep buitenzwembad waar je langzaam je lichaam laat koken. Toen we terugkwamen in Entre Lagos waren we net te laat voor de plaatselijke bingo die gehouden werd in het kader van de opening van een nieuwe supermarkt. Minstens een paar honderd mensen met meer dan een dubbel aantal bingokaarten hadden zich verzameld op een afgesloten straat bij de supermarkt. De hoofdprijs, waarschijnlijk een koelkast en anders het fornuis dat er naast stond, had voldoende aantrekkingskracht om er een mega evenement van te maken. Gelukkig was de supermarkt zelf ook nog gewoon open zodat we met een fles bier en wat chips de rust opzochten op het balkon van onze hospedaje. Genieten met een heerlijk zonnetje en zicht op het meer.

Vandaag, zondag, merkten we voor het eerst sinds dat het daadwerkelijk zondag was. Gewekt door vogels, zo'n beetje het enige dat vandaag de rust kon verstoren, startte we met een uitgebreid ontbijt op het balkon. De bewolking trok al snel weg en de temperatuur steeg gestaag. En wat doe je dan? Een beetje relaxen aan het meer, de plaatselijke zondagsmarkt bezoeken en met een zelfgebouwde waterfiets het meer op. De reddingsvesten hadden ons vast wel in leven gehouden als de kurk uit de waterfiets was gesprongen....

Aan het einde van de middag werd het tijd om de rust te verlaten, met de lokale bus vertrokken we naar Osorno om daar een uur later een buskaartje te kopen voor de nachtbus naar Santiago de Chili: de volgende stop. Nu in de nachtbus dan eindelijk voor het eerst op de Panamaricana, de weg die start in Chilië en naar het noorden door het continent trekt. De comfortabele stoelen en slechte films begeleiden ons deze nachtelijke rit naar de bijna 1.000km noordelijke gelegen hoofdstad. In Osorno hebben we ons voor het vertrek nog even kunnen opladen in de chique shoppingmall van Osorno. Sinds ons vertrek uit Buenos Aires hadden we een dergelijk winkelcentrum niet meer gezien. Hadden we 's ochtends nog een nieuwe jeansbroek kunnen kopen in Entre Lagos, nu konden we voor hetzelfde geldbedrag nog maar slechts twee paar sokken kopen. De espresso was echter geheel conform de Chileense standaard wederom uitstekend.

Nu de korte nacht in.... de tweede film is gedaan en het is tijd om te slapen....
p.s. de kans om bij de broer van Maxima in het restaurant te gaan eten hebben we laten schieten, het $$$ symbool in de reisgids werkt in een land als Argentinië afschrikwekkend genoeg....

p.s. 2 voor de Gato Negro wijnliefhebbers (Jumbo), die verkopen ze hier gewoon in een tetrapakbrick voor minder dan 2 euro per liter.....

p.s. 3 die sauvignon blancs zijn hier goed, erg goed... en grappig detail: in een restaurant heb je voor een euro of 7-10 een goede fles wijn. Een glas sinaasappelsap kost al snel een euro of 4...