Met de wind mee...

De winter zat erop... no way!
Al weer 11 dagen geleden kwamen we terug aan in Ushuaia, het "einde van de wereld". Na 's avonds nog met een gezellig groepje mensen van de boot samen te hebben gegeten begon voor ons de trek naar het noorden.

Van Ushuaia naar Punta Arenas, de eerstvolgende stop. Na eerst nog de meest zuidelijke uitloper van de Andes te zijn doorgestoken veranderde het landschap in een steppelandschap. 12 uur lang in de bus, 12 uur lang niets dan eindeloze natuur om ons heen. Het "einde van de wereld" kreeg een andere betekenis na het levendige Ushuaia. Onderweg zagen we veel Guanacos (een soort lama achtig dier) en vloog er soms een condor langs de bus. Vanaf de grens met Chili veranderde de weg in een gravelweg, de bus reed moeiteloos over de slechte weg. Oja, zonder linkerachteruitkijkspiegel, die waren we eerder verloren....

Nadat we met de ferry de Straat van Magellan werden overgezet naderde Punta Arenas snel. Punta Arenas zelf kent weinig hoogtepunten, voor ons was het plaatselijke postkantoor een hoogtepunt om onze overtollige winterbagage naar Nederland te versturen. Nee, de meeste reizigers komen hier voor de pinguin kolonies. De tweede dag zijn we naar Sena Otway gegaan, een kilometer of 60 ten zuiden van Punta Arenas en het thuis van de Magellan pinguin. Naast de pinguins ook een eerste kennismaking met de harde wind die Patagonie (dit deel van Argentinië en Chili) teistert. We zijn blij dat we onze dikke expeditiejassen nog hebben, en dat deel dat ik in het vorige reisverslag schreef over dat de winter voorbij zou zijn: dat klopt niet....

Na de Chileense espresso's, die duidelijk beter zijn dan de Argentijnse tegenhanger, zijn we twee dagen later vertrokken naar Puerto Nateles. Puerto Natales, wat nog steeds in Chili ligt, grenst (alles is relatief hier) aan het natuurreservaat Torres del Paine. Torres del Paine is gekend om de meerdaagse trekkingsmogelijkheden en vernoemd naar enkele spitse bergtoppen die in het bergachtige landschap domineren. De 3 of 4 daagse "W" of de nog veel langere "Circular" waren niet aan ons (dan toch zeker niet aan mij) besteed en dus vonden we twee streepjes van de "W" voldoende. De eerste dag zijn we aan de oostkant begonnen, een flinke wandeling naar het plateau met uitzicht op de enorm steile pieken die uit het niets omhoog lijken te schieten. De tweede dag hebben we aan de oostkant een wandeling gemaakt naar de gletsjer, een voorproefje op wat later zou gaan komen.

Tijd om terug Argentinië in te duiken, vanuit Puerto Natales vertrokken we naar El Calafate een trendy stadje met veel outdoorwinkels. Highlight vanuit El Calafate is het Gletsjer museum en de Perito Moreno Gletsjer. Dit gebied kent enorm veel gletsjers, de Perito Moreno is eenvoudig bereikbaar en actief (de gletsjer verschuift 2 meter per dag). En waar je in Europa hoog de bergen in moet om een gletsjer te vinden is deze gletsjer op 200 meter boven zeeniveau. De harde wind is één van de redenen die dit mogelijk maakt. De gletsjer zelf is indrukwekkend! De gletsjer is 6 kilometer breed en tot 80 meter hoog. Met een boot zijn we dicht bij het ijs gevaren om even later vanaf balkons het ijs te aanschouwen. En dan is het opletten geblazen, met enige regelmaat vallen er kleine stukken ijs in het diepe water en heel soms heb je meer geluk. Volledig in slowmotion en vergezeld met een enorme kraak brak er een enorm groot stuk gletsjer af om met een plons in het water te verdwijnen. Machtig om mee te maken.

De volgende stop in Argentinië was El Chalten, een dorpje dat in het nationaal park Los Glaciares ligt. De bekendste trekpleister is hier de Fitz Roy, een meer dan 3.000 meter hoge piek die je al vanaf een grote afstand ziet oprijzen vanaf route 40. Ook hier hebben we twee dagen gewandeld en tussendoor genoten van empenadas en lekkere wafels. De eerste dag viel het wandelen nog hard tegen, de wind waarvoor gewaarschuwd was had een kracht van schaal 7 en ondanks we de meest geschikte wandeling hadden genomen voor dit weer waaide we soms bijna letterlijk omver. Iets wat een andere reiziger blijkbaar was overkomen op een ander wandelpad en die dit met de nodige verwondingen had moeten bekopen. Dus gelukkig waren wij blij dat we voor deze wandeling hadden gekozen, al hebben we maar kort van de bestemming kunnen genieten. Bij de gletsjer Grande en het meer waaide het zo hard dat we achter een stel stenen hebben gescholen en soms snel een foto hebben gemaakt. Het weer op de tweede dag was een stuk beter, een strak blauwe lucht en een gematigdere wind zorgde voor goed wandelweer.

Inmiddels zijn we al weer een stop verder, vandaag (nadat we gisteren terug in El Calafate zijn aangekomen) hebben we het vliegtuig naar Puerto Madryn gepakt. Deze stad ligt ongeveer halverwege Buenos Aires en Ushuaia aan de oostkant van Argentinië. De dichtbij gelegen Peninsula Valdez gaan we morgen bezoeken. Dit gebied staat bekend om walvissen, pinguins en elephant seals. Van de elephant seals hebben we er op Antarctica al veel van gezien maar voor de walvissen is het hier wel het juiste seizoen om ze te zien. Dus ik ben benieuwd!