Gestrand in de woestijn tijdens een sneeuwstorm...

.....niet helemaal waar, maar beide hebben we toch maar weer meegemaakt in de afgelopen week.
Allereerst iedereen natuurlijk een gelukkig nieuwjaar, en als we de Peruvianen mogen geloven wordt het een bijzonder "geel jaar". Maar eerst terug naar de nachtbus, na een vermoeiende rit in de "semi-slaap" bus (lees: een klein deel van de reis kun je slapen) kwamen we vroeg aan in Nazca.

Nazca ligt bijna weer op zeeniveau en is een kleine plaats in de woestijn die bekend staat om twee dingen: de Nazca lijnen en de hoogste zandduinen van Peru. Tijd om beide te gaan zien.

De Nazca lijnen zijn "mysterieuze" tekeningen van voornamelijk dieren die getekend zijn in de woestijn, om ze te zien is er eigenlijk maar één manier. Gedurende 35 minuten wordt je misselijk geschud in een klein vliegtuigje wat van links naar rechts overhelt om de afbeeldingen zo goed mogelijk te laten zien. Een aparte ervaring, dat zeker. De tekeningen zelf zijn ook wel indrukwekkend maar dat eigenlijk meer door de verhalen erachter, de perfecte rechte en ronde lijnen en het feit dat er van de grond niets te zien is van de tekening.

Na een powernap was het tijd voor oudjaar, samen met Leen en Lotte (twee Nederlanders die Tessa en Liesbeth al eerder waren tegengekomen) zijn we lekkere vis gaan eten en hebben we in het lukraak afgeteld ergens dicht tegen of net voorbij twaalf uur. De in Cuzco gekochte champagne was vreemd, maar dat drukte de pret niet. 6 uur later maar ook wij zijn 2011 knallend ingegaan met vuurwerk om ons heen.

De volgende dag tijd voor de zandduinen, voor het sportieve deel begon zijn we nog langs een erg oud aquaduct, piramide en bizarre begraafplaats gekomen (bizar omdat je letterlijk over de doden liep, de graven zijn jaren terug geroofd en de skeletten liggen nu her en der verspreidt). Dan het sandboarden: simpel op een snowboard van de berg afglijden. Na de oefeninghelling werd het tijd voor het echte werk. Honderd meters naar beneden vliegen op je buik op het zand is zeker wel spectaculair. Maar het echte avontuur kwam pas daarna..... onze sandbuggy wilde niet meer verder. Een lekke achterband doet het niet zo goed, helemaal niet als later blijkt dat het reservewiel ook lek was. Lopen naar een andere sandbuggy leverde geen resultaat (geen plaats, geen passend wiel). Dus dan maar de linkervoorband naar achteren en het lekke reservewiel van voren. Omdat 4 personen toch wel te zwaar was werden Tessa en ik achtergelaten met een zaklamp en de boodschap blijf het pad volgen.... Liesbeth (na onderhandeling) en de bestuurder zouden meer lucht gaan halen en dan terugkeren. Het begon inmiddels langzaam donker te worden en naar bandensporen opzoek bleven we een pad volgen.... bijna een uur later was de buggy gelukkig weer terug, al was de rit naar Nazca daarna ook nog wel spannend om in een halfgare buggy nog ruim 30km te moeten rijden door niets. Uiteindelijk zijn we om 21 uur weer in Nazca aangekomen. We waren nog nooit zo blij geweest om weer terug in de bewoonde wereld te zijn. Want vertrouwen in de buggy hadden we niet meer....

Na een goede nacht slaaprust zijn we in twee etappes overdag naar Lima gereisd. Een tussenstop in Huacanchina (laguna in de woestijn) was de moeite waard en brak de 6,5 uur durende busrit naar Lima.

Lima; vreemde stad. In de twee dagen dat we er zijn geweest hebben we het oude historische centrum gezien en het nieuwere rijkere deel Miraflores. Lima heeft best veel mooie oude koloniale gebouwen en kerken te bieden, met een free guided tour hebben we de highlights kunnen zien. In de middag zijn we nog naar de hoogste berg in de stad geweest voor het uitzicht. Erg chique! Miraflores is een modernere en meer veilige wijk, al is ieder pand hier tenminste beveiligd met prikkeldraad en hoge hekken en is een stroomdraad meer gewoonte dan uitzondering als beveiliging. Lekker gegeten (met vis gevulde aardappel), park en strandbezoek, een film en nog meer eten vulde de tweede dag.

's Avonds op naar de volgende bestemming, met de meest comfortabele (en goedkoopste) nachtbus naar Huaraz. Huaraz ligt in de Andes op 3100 meter en is een klein maar leuk dorpje met mooie uitzichten op besneeuwde bergtoppen. Direct na aankomst zijn we voor een tour gaan kijken naar Chavin, ondanks Tessa en ik moe waren van de reis is er in Huaraz zelf niet heel veel te doen. Liesbeth koos ervoor om haar deel van de reis af te sluiten met een 4 daagse trekking door de Andes die wij niet meer zagen zitten en bleef de eerste dag aansterken voor de trekking die een dag later zou beginnen. Tessa en ik zijn dus naar Chavin geweest, een pre-inca archeologische site die op iets meer dan 100km van Huaraz ligt. Het was zeker de moeite waard, al was de 3,5 uur in bus over een grotendeels onverharde weg toch wel zwaar. Op de terugweg hebben we nog kunnen genieten van sneeuw op de hoogste bergpas op de route (even boven 4500 meter), zalig om de Peruvianen te zien lopen in de sneeuw en foto's te maken van dit voor hun "bizarre" natuurfenomeen. Eenmaal terug in Huaraz hebben we samen met Liesbeth voor de laatste keer gegeten.

De volgende dag afscheid genomen van Liesbeth en klaargemaakt voor het volgende actieve dagprogramma: rotsklimmen. Je bent nu eenmaal niet altijd in de Andes! Samen met onze gids Freddy op naar het klimgebied. Het daar komen was al een hele uitdaging, door de regenval van de nacht was het kleine beekje een rivier geworden en moesten we toch echt aan de andere kant komen. Maar eenmaal gelukt stonden we boven aan de rotswand ons klaar te maken voor de eerste klim. De eerste twee routes waren goed te doen en erg leuk, na de lunch zijn we nog naar een andere rotspartij gelopen maar die was duidelijk een niveau te hoog. De foto's zijn erg spectaculair geworden, maar de rots zelf was door zijn overhang erg moeilijk. Moe maar voldaan zijn we rond 3 uur 's middags terug naar Huaraz gegaan. De bus voor de volgende nacht was al geregeld, 's avonds gingen we vertrekken naar Trujillo, een plaats dichterbij de kust ten noorden van Lima. De bus ging goed en om 7 uur kwamen we aan in Trujillo.

Nu hebben we er net één dag opzitten in Trujillo, gisteren rustig aan gedaan en het oude centrum bezocht. 's Avonds een goede (en zeker ook decadente) maaltijd op en opnieuw naar de bioscoop geweest. Blijft leuk om in verre landen de bios te bezoeken!

Nu is het hier inmiddels weer ochtend, het ontbijt is net op en we gaan ons straks klaarmaken voor een nieuwe dag. Vandaag willen we ruines gaan bezoeken en het strand gaan bezien. Vooral ook weer een beetje rustig aan doen, de vele nachtbussen maken het reizen vermoeiend dus is het ook wel fijn om even op dezelfde plek te zitten.

Tot het volgende verhaal!