Zon, rum, sigaren, oude amerikanen....het zit er
Door: William
Blijf op de hoogte en volg William
22 November 2011 | Nederland, Amsterdam
weer op...
Tja, want dan zijn we al weer terug uit Cuba.
Reden van de radiostilte is simpel, Cuba is inderdaad op veel vlakken in de jaren '50 blijven hangen en internet is in Cuba duidelijk nog geen basisvoorziening. In de hoofdstad en de grootste steden hebben wij enkele, door de staat gerunde, belwinkels gezien met enkele internetcomputers maar met vaak lange rijen voor de deur. Welkom in dit communistisch en gecontroleerde land!
Maar mooi is Cuba zeker, en omdat ik niet iedereen snel zal spreken dan toch nog een blog over de reis.
Na de non-stop vlucht vanaf Amsterdam zijn we geland in Varadero. Bekend door de vele strandreizigers die deze bestemming aandoen en in één van de vele all-in-resorts op de strip verblijven. Voor 3 nachten hebben wij meegedaan en genoten van goede cocktails om zo onze jetlag kwijt te raken. Varadero zelf stelt niet veel voor, het plaatsje zelf kent geen geschiedenis omdat het er na de revolutie is aangewezen als resort-area en daar voorheen historisch niet veel is gebeurd. Wel hebben we er kennis gemaakt met Copelia ("de" ijssalon van Cuba) en hebben het plaatselijke museum gesteund door een bezoekje.
Na 3 nachten werd het tijd voor het echte Cuba, want dat hebben wij in Varadero niet kunnen vinden. Op naar Havana, het busvervoer is nog even uitgesteld aangezien we voor dezelfde prijs een taxi konden vinden. En van het rustige Varadero naar het hectische Havana was de eerste dag zeker even wennen. Wij zijn in genoeg hectische wereldsteden geweest maar ook Havana past prima in die rijtjes thuis. Havana is grofweg onder te verdelen in het centrum, de oude stad en het nieuwe stadsdeel. Waar de restauratiewerkzaamheden in de oude stad duidelijk aanwezig zijn is er in het centrum nog veel meer sprake van verval. Ooit mooie koloniale panden die door gebrek aan onderhoud soms bijna instorten of waarvan er alleen nog maar een gestutte gevel staat in afwachting tot het verdere lot maken deel uit van het straatbeeld van Havana. Toch is Havana wel bijzonder, wij hebben enkele goede museums bezocht waardoor we een beter beeld hebben gekregen in het veranderde bewind vanaf de jaren 50 en die tot op de dag van vandaag in het straatbeeld terug te herkennen is. In het nieuwe stadsdeel van Havana hebben wij genoten van het eerste "peso" ijsje bij Copelia en hebben wij twee beroemde hotels (w.o. het voormalige Hilton hotel dat ook in de jaren 50 is genationaliseerd door Cuba) bezocht. De afsluiter van Havana was het bezoek aan het ooit Spaanse fort met mooie uitzichtpunten over het water en de skyline van Havana.
Van Havana zijn we doorgereisd naar Vinales, voor ons het meest westelijke puntje van Cuba dat wij hebben bezocht. Maar eerst een korte toelichting over de "peso". De Cubanen kennen twee valuta's, de convertible peso en de peso. Die laatste wordt ook wel moneda national genoemd terwijl de convertible peso de CUC wordt genoemd. Het idee van de overheid is dat je met de CUC de luxe goederen koopt en met de peso bijvoorbeeld groente/fruit. In de praktijk levert dit problemen op voor de Cubaan. Tijdens onze reis zijn we in verschillende peso winkels geweest en in verschillende CUC winkels. Waar ze in CUC winkels al niet veel assortiment hebben is het in een peso winkel vaak nog dramatischer gesteld. Peso winkels met nauwelijks producten achter de toonbank waren niet zeldzaam, daarnaast worden sommige producten ook nog onder ratsoen verkocht in kleine hoeveelheden.
Voor de toerist buiten de resort area's is het handig om peso's te hebben, al zijn we ook backpackers tegengekomen die geen peso's hadden. Wij hadden in Havana maar liefst 20 CUC (15 euro) omgewisseld voor 480 peso, en die hebben wij zelfs niet eens opgekregen! Het antwoord op de waarom vraag is simpel: in peso's kost niets veel! Ga je in een bar, waar je betaald met de CUC, een espresso drinken dan betaal je daar tussen de 0,70 CUC en 1,50CUC (0,55 euro - 1,20 euro) voor. Ga je in dat "peso" koffiebarretje ernaast een expresso drinken dan betaalden we daar tussen de 0,45 peso en 2 peso (1,5 - 6 eurocent) voor. Een mooi voorbeeld is ook de genoemde Copelia, de bekendste ijssalon van Cuba met vaak lange wachtrijen; beperkt aantal smaken maar wel goed ijs. En op Varadero na betaal je in de rest van het land in peso's. De goedkoopste ijscoupe van 3 bollen was 1,50 peso (< 5 eurocent) terwijl de duurste ijscoupe met een stuk gebak erbij 4,20 peso was (12 eurocent). Kortom de peso's vliegen niet, zoals de CUC, uit je portemonnee!
Terug naar Vinales, een laid back dorpje (op wat "touts" na die je kamers etc. willen verhuren nog bijna voordat je van de bus gestapt bent). Vinales staat bekend om zijn groene vallei met bergen en tabaksvelden met drooghuizen. Helaas is het geen tabaksseizoen maar groen was het zeker. In Vinales hebben we een de één na grootste druipsteen grot van het continent Amerika bezocht (erg mooi, maar ook ongelofelijk hoe je door zo'n grot mag "stampen" en alle stalagmieten moet vasthouden om recht te blijven staan). Ook zijn we vanuit Vinales naar Pinar del Rio gegaan en hebben daar een sigarenfabriek bezocht van het merk Trinidad. Mooi om te zien hoeveel handwerk en precisie tot een sigaar leidt. In dezelfde plaats zijn we ook nog naar een stokerij waar Guayabita del Pinar, een lokale 40% straffe likeur, wordt gemaakt.
Na Vinales zijn we doorgetrokken naar Cienfuegos, de parel van het zuiden. De langste, en vermoeiendste busrit bracht ons in 7 uur naar deze plaats. Een man met een bordje "Tessa y Wilhelmus" stond ons al op te wachten bij het busstation om ons naar de volgende Casa Particular te brengen. Onze eerste positieve ervaring met een Casa Particular hadden wij al in Havana. Casa Particulars zijn een soort bed & breakfasts bij Cubanen thuis. De kamers zijn vaak schoon, meestal vrij van huisdieren (70%) en hebben een werkende airconditioning (die in 60% van de gevallen ook koelt). Bij een Casa overnachten is niet duur, daarnaast hebben wij er vaak goed gegeten en kan de Casa eigenaar vaak ook dingen regelen of navragen. Ideaal! En vaak weet de ene Casa eigenaar weer wel een andere Casa eigenaar in de volgende plaats waardoor je, net zoals nu, al bij het busstation wordt opgewacht.
Terug naar de parel: Cienfuegos is inderdaad wel een mooie plaats. Het kleine centrum is mooi gerenoveerd en het theater, in 1890 gebouwd, straalt een indrukwekkende sfeer uit. Overigens is ook hier lang niet alles gerenoveerd. Zo is er op een groot plein in het centrum een oud vervallen kolonialen gebouw waar je, met gevaar voor eigen leven, een klein torentje op het dak kunt beklimmen. Absoluut de moeite waard was het uizicht, maar zeker ook het gebouw. Jammer dat een gebouw als dit in een dergelijke staat kan raken. Naast het oude deel van Cienfuegos staat deze plaats ook bekend om de "strip" langs het water genaamd Punta Gorda. Wat hotels, mooiere huisjes, parken en restaurants vullen de weg naar het eindtipje van de landtong. Onder het genot van een cocktail (of 3, we hadden wat tijd te overbruggen aangezien we te vroeg waren) genoten van de zonsondergang! Een derde dag in Cienfuegos hebben we besteed aan een daguitstapje naar Rancho Luna, een strandgebied op ongeveer een half uur rijden van Cienfuegos. Ideaal om een dagje te rusten en met de catamaran eropuit te gaan om te gaan snorkelen. Een diep liggend maar wel indrukwekkend koraal lag voor de kust. En met het omkopen van de strandman, stoelenverkoper en barman kregen we (in ieder geval een deel van de dag) een drankje in dit all-in-resort.
Van de parel naar Trinidad. Een mooie stad, maar het voelde allemaal te. Te gemaakt, te nep, te ... Maar veel maakte het eigenlijk ook niet uit, want ondanks het hoge "ik loop in een openlucht museum" gehalte is het wel een stad waar je de positieve sfeer proeft. Voornamelijk door muziek! Ons Casa zat een blok verwijderd van "de trappen", op die trappen was iedere middag en avond leuke livemuziek te horen. Ook zijn we vanuit Trinidad een dag met de oude stoomtrein door de Valle de los Ingenios gereden, dit is een groene vallei vol met restanten uit de suikerrietplantage en slavernij tijd. Een kokosnoot rijker trokken we terug naar Trinidad om daarna de volgende dag door te gaan naar Cameguay.
Tja, Cameguay.....waar moeten we beginnen? De levendige en relatief grote markt? Talloze parkjes vol met Cubanen? Straten vol met varkens aan het spit? Of de cocktails? Tja... Cameguay is gewoon tof! Een redelijk grote provinciestad met veel leven en sfeer! Veel oude koloniale gebouwen gezien, ook het atelier van de bekendste Cubaanse kunstenaar, veel parken en veel sfeer geproefd (zowel met de ogen als door de mond).
Na Cameguay werd het tijd voor het 2e relax moment! In Cameguay hadden we bij een reisbureau 3 nachten geboekt bij het Brisas hotel aan het strand bij St. Lucia, een all-in-resort. Op de werknemersbus (waar je eigenlijk niet mee mee mag) en de vrachtauto na was er geen vervoer, gelukkig hadden we al wat rondgevraagd op straat en de goedkoopste taxi 's avonds laten bellen. In de meest luxe auto (nee nog steeds geen gordels achter, maar wel airco en vooral erg snel) werden we de volgende dag opgehaald door de zoon van de taxichaffeur die ook wel een dagje met zijn vriendin naar het strand wilde en ons meenam.
St. Lucia was geweldig, het ressort was erg groot maar door het laag seizoen zat het niet vol en hadden we leuk contact met andere reizigers. Overigens voornamelijk Canadezen die een weekje naar St. Lucia vlogen voor het strand. Maar het weer was goed, het zwembad lekker en het strand mooi. Voor de kust bij St. Lucia ligt het één na grootste koraalrif van de wereld (het grootste is het Great Barriel Reaf in Australië) dus het snorkelen was geweldig! 2 dagen luieren, zwemmen, snorkelen, cocktails drinken en veel eten.... op onze laatste dag zijn we in de ochtend nog met paarden naar roze Flamingo's gaan kijken. Al waren het er niet heel veel (soms staat het blijkbaar vol met Flamingo's), het was zeker geweldig!
....en dan weer door. Het "echte" Cuba wacht immers buiten de ressorts.... met een taxi (wegkomen is altijd nog moeilijker dan ergens komen) zijn we naar Las Tunas gebracht. Vanuit daar namen we de bus naar Bayamo. De eerste bus wilde ons wel, maar wilde dat wij de prijs in lokale peso's betaalde in convertibles (24 CUC (20 euro) ipv 24 peso (0,75 euro). Zo graag wilde we nu ook niet weg en dus hebben we nog even gewacht op de "echte" CUC bus. Die kwam nog best snel maar reed, helaas voor ons, om via Holguin. De rit was dus onverwacht nog 1,5 uur langer.....
In Bayamo hebben we gedaan wat veel Cubanen doen: het leven van de Cubaan bewonderen op één van de vele bankjes in de stad. Ondanks Bayamo echt niet klein is, is er erg weinig te doen. We zijn langs de rivieren gelopen en hebben daar op de dam met de voeten in het water verkoeling gezocht. We hebben veel peso snacks op en hebben best veel gelopen om toch maar weer eens op een ander pleintje de rust te zoeken of aan een jong kind uit te leggen hoe een digitale camera werkt. Memorable dat wel....
En dan: Santiago de Cuba! De stad waar ik, William, echt verliefd op geworden ben. Tessa had meer pech door het voedsel en heeft daardoor noodgedwongen een dagje moeten uitrusten. Maar nee Santiago de Cuba is wel heel tof en mooi. De "touts" zouden hier meer aanwezig zijn, maar eigenlijk hebben we daar niet zo heel veel van gemerkt. Op alle pleintjes is er veel leven, en er zijn veel mooie gebouwen. En niet te vergeten het Casa Grande hotel op paar honderd meter van onze Casa met een mooi dakterras en balkonterras met heerlijke cocktails en pizza's. Ook zijn we naar El Morro geweest, een voormalige vesting aan de kust, hebben we sigaren gekocht (en natuurlijk geproefd) en hebben we veel van het uitbundige straatleven gezien en genoten van onze free "7 CUC" cocktail op de 15e verdieping van het dakterras van een hotel. Nee, de compactheid van Santiago (in tegenstelling tot het veel grotere Havana) en de sfeer die de stad heeft hebben ons zeker geraakt! De laatste dag zijn we naar het Bucanero strand geweest waar we een dagpas in een all-in resort hebben gekocht en voor de laatste keer (dit keer rechtstreeks van het strand) hebben gesnorkeld tussen het koraal en de talloze (soms enge) maar altijd wel kleurrijke vissen.
En dan al weer de laatste bestemming: Holguin. Vanuit hier vliegen we de dag erna alweer terug. En twee dagen voor Holguin is meer dan goed. De stad heeft niet zoveel te bieden, maar voldoende om onze rum in te slaan (Havana Club rulezzz) en om genoeg tijd te hebben voor nog een cocktail, een Cristal biertje, een peso koffietje.
Helaas waren we toen, na een vermoeiende vlucht, weer thuis. Geveld door een longontsteking die ik ergens in de laatste dagen heb opgedaan maar wel met een schat aan ervaringen rijker. Cuba is een heel bijzonder vreemd land. Maar wel heel mooi land met een goede zomerse sfeer!
Op naar de volgende reis!
Tja, want dan zijn we al weer terug uit Cuba.
Reden van de radiostilte is simpel, Cuba is inderdaad op veel vlakken in de jaren '50 blijven hangen en internet is in Cuba duidelijk nog geen basisvoorziening. In de hoofdstad en de grootste steden hebben wij enkele, door de staat gerunde, belwinkels gezien met enkele internetcomputers maar met vaak lange rijen voor de deur. Welkom in dit communistisch en gecontroleerde land!
Maar mooi is Cuba zeker, en omdat ik niet iedereen snel zal spreken dan toch nog een blog over de reis.
Na de non-stop vlucht vanaf Amsterdam zijn we geland in Varadero. Bekend door de vele strandreizigers die deze bestemming aandoen en in één van de vele all-in-resorts op de strip verblijven. Voor 3 nachten hebben wij meegedaan en genoten van goede cocktails om zo onze jetlag kwijt te raken. Varadero zelf stelt niet veel voor, het plaatsje zelf kent geen geschiedenis omdat het er na de revolutie is aangewezen als resort-area en daar voorheen historisch niet veel is gebeurd. Wel hebben we er kennis gemaakt met Copelia ("de" ijssalon van Cuba) en hebben het plaatselijke museum gesteund door een bezoekje.
Na 3 nachten werd het tijd voor het echte Cuba, want dat hebben wij in Varadero niet kunnen vinden. Op naar Havana, het busvervoer is nog even uitgesteld aangezien we voor dezelfde prijs een taxi konden vinden. En van het rustige Varadero naar het hectische Havana was de eerste dag zeker even wennen. Wij zijn in genoeg hectische wereldsteden geweest maar ook Havana past prima in die rijtjes thuis. Havana is grofweg onder te verdelen in het centrum, de oude stad en het nieuwe stadsdeel. Waar de restauratiewerkzaamheden in de oude stad duidelijk aanwezig zijn is er in het centrum nog veel meer sprake van verval. Ooit mooie koloniale panden die door gebrek aan onderhoud soms bijna instorten of waarvan er alleen nog maar een gestutte gevel staat in afwachting tot het verdere lot maken deel uit van het straatbeeld van Havana. Toch is Havana wel bijzonder, wij hebben enkele goede museums bezocht waardoor we een beter beeld hebben gekregen in het veranderde bewind vanaf de jaren 50 en die tot op de dag van vandaag in het straatbeeld terug te herkennen is. In het nieuwe stadsdeel van Havana hebben wij genoten van het eerste "peso" ijsje bij Copelia en hebben wij twee beroemde hotels (w.o. het voormalige Hilton hotel dat ook in de jaren 50 is genationaliseerd door Cuba) bezocht. De afsluiter van Havana was het bezoek aan het ooit Spaanse fort met mooie uitzichtpunten over het water en de skyline van Havana.
Van Havana zijn we doorgereisd naar Vinales, voor ons het meest westelijke puntje van Cuba dat wij hebben bezocht. Maar eerst een korte toelichting over de "peso". De Cubanen kennen twee valuta's, de convertible peso en de peso. Die laatste wordt ook wel moneda national genoemd terwijl de convertible peso de CUC wordt genoemd. Het idee van de overheid is dat je met de CUC de luxe goederen koopt en met de peso bijvoorbeeld groente/fruit. In de praktijk levert dit problemen op voor de Cubaan. Tijdens onze reis zijn we in verschillende peso winkels geweest en in verschillende CUC winkels. Waar ze in CUC winkels al niet veel assortiment hebben is het in een peso winkel vaak nog dramatischer gesteld. Peso winkels met nauwelijks producten achter de toonbank waren niet zeldzaam, daarnaast worden sommige producten ook nog onder ratsoen verkocht in kleine hoeveelheden.
Voor de toerist buiten de resort area's is het handig om peso's te hebben, al zijn we ook backpackers tegengekomen die geen peso's hadden. Wij hadden in Havana maar liefst 20 CUC (15 euro) omgewisseld voor 480 peso, en die hebben wij zelfs niet eens opgekregen! Het antwoord op de waarom vraag is simpel: in peso's kost niets veel! Ga je in een bar, waar je betaald met de CUC, een espresso drinken dan betaal je daar tussen de 0,70 CUC en 1,50CUC (0,55 euro - 1,20 euro) voor. Ga je in dat "peso" koffiebarretje ernaast een expresso drinken dan betaalden we daar tussen de 0,45 peso en 2 peso (1,5 - 6 eurocent) voor. Een mooi voorbeeld is ook de genoemde Copelia, de bekendste ijssalon van Cuba met vaak lange wachtrijen; beperkt aantal smaken maar wel goed ijs. En op Varadero na betaal je in de rest van het land in peso's. De goedkoopste ijscoupe van 3 bollen was 1,50 peso (< 5 eurocent) terwijl de duurste ijscoupe met een stuk gebak erbij 4,20 peso was (12 eurocent). Kortom de peso's vliegen niet, zoals de CUC, uit je portemonnee!
Terug naar Vinales, een laid back dorpje (op wat "touts" na die je kamers etc. willen verhuren nog bijna voordat je van de bus gestapt bent). Vinales staat bekend om zijn groene vallei met bergen en tabaksvelden met drooghuizen. Helaas is het geen tabaksseizoen maar groen was het zeker. In Vinales hebben we een de één na grootste druipsteen grot van het continent Amerika bezocht (erg mooi, maar ook ongelofelijk hoe je door zo'n grot mag "stampen" en alle stalagmieten moet vasthouden om recht te blijven staan). Ook zijn we vanuit Vinales naar Pinar del Rio gegaan en hebben daar een sigarenfabriek bezocht van het merk Trinidad. Mooi om te zien hoeveel handwerk en precisie tot een sigaar leidt. In dezelfde plaats zijn we ook nog naar een stokerij waar Guayabita del Pinar, een lokale 40% straffe likeur, wordt gemaakt.
Na Vinales zijn we doorgetrokken naar Cienfuegos, de parel van het zuiden. De langste, en vermoeiendste busrit bracht ons in 7 uur naar deze plaats. Een man met een bordje "Tessa y Wilhelmus" stond ons al op te wachten bij het busstation om ons naar de volgende Casa Particular te brengen. Onze eerste positieve ervaring met een Casa Particular hadden wij al in Havana. Casa Particulars zijn een soort bed & breakfasts bij Cubanen thuis. De kamers zijn vaak schoon, meestal vrij van huisdieren (70%) en hebben een werkende airconditioning (die in 60% van de gevallen ook koelt). Bij een Casa overnachten is niet duur, daarnaast hebben wij er vaak goed gegeten en kan de Casa eigenaar vaak ook dingen regelen of navragen. Ideaal! En vaak weet de ene Casa eigenaar weer wel een andere Casa eigenaar in de volgende plaats waardoor je, net zoals nu, al bij het busstation wordt opgewacht.
Terug naar de parel: Cienfuegos is inderdaad wel een mooie plaats. Het kleine centrum is mooi gerenoveerd en het theater, in 1890 gebouwd, straalt een indrukwekkende sfeer uit. Overigens is ook hier lang niet alles gerenoveerd. Zo is er op een groot plein in het centrum een oud vervallen kolonialen gebouw waar je, met gevaar voor eigen leven, een klein torentje op het dak kunt beklimmen. Absoluut de moeite waard was het uizicht, maar zeker ook het gebouw. Jammer dat een gebouw als dit in een dergelijke staat kan raken. Naast het oude deel van Cienfuegos staat deze plaats ook bekend om de "strip" langs het water genaamd Punta Gorda. Wat hotels, mooiere huisjes, parken en restaurants vullen de weg naar het eindtipje van de landtong. Onder het genot van een cocktail (of 3, we hadden wat tijd te overbruggen aangezien we te vroeg waren) genoten van de zonsondergang! Een derde dag in Cienfuegos hebben we besteed aan een daguitstapje naar Rancho Luna, een strandgebied op ongeveer een half uur rijden van Cienfuegos. Ideaal om een dagje te rusten en met de catamaran eropuit te gaan om te gaan snorkelen. Een diep liggend maar wel indrukwekkend koraal lag voor de kust. En met het omkopen van de strandman, stoelenverkoper en barman kregen we (in ieder geval een deel van de dag) een drankje in dit all-in-resort.
Van de parel naar Trinidad. Een mooie stad, maar het voelde allemaal te. Te gemaakt, te nep, te ... Maar veel maakte het eigenlijk ook niet uit, want ondanks het hoge "ik loop in een openlucht museum" gehalte is het wel een stad waar je de positieve sfeer proeft. Voornamelijk door muziek! Ons Casa zat een blok verwijderd van "de trappen", op die trappen was iedere middag en avond leuke livemuziek te horen. Ook zijn we vanuit Trinidad een dag met de oude stoomtrein door de Valle de los Ingenios gereden, dit is een groene vallei vol met restanten uit de suikerrietplantage en slavernij tijd. Een kokosnoot rijker trokken we terug naar Trinidad om daarna de volgende dag door te gaan naar Cameguay.
Tja, Cameguay.....waar moeten we beginnen? De levendige en relatief grote markt? Talloze parkjes vol met Cubanen? Straten vol met varkens aan het spit? Of de cocktails? Tja... Cameguay is gewoon tof! Een redelijk grote provinciestad met veel leven en sfeer! Veel oude koloniale gebouwen gezien, ook het atelier van de bekendste Cubaanse kunstenaar, veel parken en veel sfeer geproefd (zowel met de ogen als door de mond).
Na Cameguay werd het tijd voor het 2e relax moment! In Cameguay hadden we bij een reisbureau 3 nachten geboekt bij het Brisas hotel aan het strand bij St. Lucia, een all-in-resort. Op de werknemersbus (waar je eigenlijk niet mee mee mag) en de vrachtauto na was er geen vervoer, gelukkig hadden we al wat rondgevraagd op straat en de goedkoopste taxi 's avonds laten bellen. In de meest luxe auto (nee nog steeds geen gordels achter, maar wel airco en vooral erg snel) werden we de volgende dag opgehaald door de zoon van de taxichaffeur die ook wel een dagje met zijn vriendin naar het strand wilde en ons meenam.
St. Lucia was geweldig, het ressort was erg groot maar door het laag seizoen zat het niet vol en hadden we leuk contact met andere reizigers. Overigens voornamelijk Canadezen die een weekje naar St. Lucia vlogen voor het strand. Maar het weer was goed, het zwembad lekker en het strand mooi. Voor de kust bij St. Lucia ligt het één na grootste koraalrif van de wereld (het grootste is het Great Barriel Reaf in Australië) dus het snorkelen was geweldig! 2 dagen luieren, zwemmen, snorkelen, cocktails drinken en veel eten.... op onze laatste dag zijn we in de ochtend nog met paarden naar roze Flamingo's gaan kijken. Al waren het er niet heel veel (soms staat het blijkbaar vol met Flamingo's), het was zeker geweldig!
....en dan weer door. Het "echte" Cuba wacht immers buiten de ressorts.... met een taxi (wegkomen is altijd nog moeilijker dan ergens komen) zijn we naar Las Tunas gebracht. Vanuit daar namen we de bus naar Bayamo. De eerste bus wilde ons wel, maar wilde dat wij de prijs in lokale peso's betaalde in convertibles (24 CUC (20 euro) ipv 24 peso (0,75 euro). Zo graag wilde we nu ook niet weg en dus hebben we nog even gewacht op de "echte" CUC bus. Die kwam nog best snel maar reed, helaas voor ons, om via Holguin. De rit was dus onverwacht nog 1,5 uur langer.....
In Bayamo hebben we gedaan wat veel Cubanen doen: het leven van de Cubaan bewonderen op één van de vele bankjes in de stad. Ondanks Bayamo echt niet klein is, is er erg weinig te doen. We zijn langs de rivieren gelopen en hebben daar op de dam met de voeten in het water verkoeling gezocht. We hebben veel peso snacks op en hebben best veel gelopen om toch maar weer eens op een ander pleintje de rust te zoeken of aan een jong kind uit te leggen hoe een digitale camera werkt. Memorable dat wel....
En dan: Santiago de Cuba! De stad waar ik, William, echt verliefd op geworden ben. Tessa had meer pech door het voedsel en heeft daardoor noodgedwongen een dagje moeten uitrusten. Maar nee Santiago de Cuba is wel heel tof en mooi. De "touts" zouden hier meer aanwezig zijn, maar eigenlijk hebben we daar niet zo heel veel van gemerkt. Op alle pleintjes is er veel leven, en er zijn veel mooie gebouwen. En niet te vergeten het Casa Grande hotel op paar honderd meter van onze Casa met een mooi dakterras en balkonterras met heerlijke cocktails en pizza's. Ook zijn we naar El Morro geweest, een voormalige vesting aan de kust, hebben we sigaren gekocht (en natuurlijk geproefd) en hebben we veel van het uitbundige straatleven gezien en genoten van onze free "7 CUC" cocktail op de 15e verdieping van het dakterras van een hotel. Nee, de compactheid van Santiago (in tegenstelling tot het veel grotere Havana) en de sfeer die de stad heeft hebben ons zeker geraakt! De laatste dag zijn we naar het Bucanero strand geweest waar we een dagpas in een all-in resort hebben gekocht en voor de laatste keer (dit keer rechtstreeks van het strand) hebben gesnorkeld tussen het koraal en de talloze (soms enge) maar altijd wel kleurrijke vissen.
En dan al weer de laatste bestemming: Holguin. Vanuit hier vliegen we de dag erna alweer terug. En twee dagen voor Holguin is meer dan goed. De stad heeft niet zoveel te bieden, maar voldoende om onze rum in te slaan (Havana Club rulezzz) en om genoeg tijd te hebben voor nog een cocktail, een Cristal biertje, een peso koffietje.
Helaas waren we toen, na een vermoeiende vlucht, weer thuis. Geveld door een longontsteking die ik ergens in de laatste dagen heb opgedaan maar wel met een schat aan ervaringen rijker. Cuba is een heel bijzonder vreemd land. Maar wel heel mooi land met een goede zomerse sfeer!
Op naar de volgende reis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
