Israel, the holy land....
Door: William
Blijf op de hoogte en volg William
07 Juni 2014 | Israel, Jeruzalem
Of the holly land.... nog geen flauw idee wat “holly land” betekend, maar er zijn wel “holly places”. Laten we zeggen dat de schrijfwijze soms voor verbetering vatbaar is. Maar zelfs al rondrijdend in een rental car zijn de steeds anders geschreven plaatsnamen herkenbaar genoeg om niet de verkeerde afslag te nemen.
Ondertussen zijn we al bijna twee weken in Israel. De heenvlucht was bijzonder te noemen, de ondervragingen en wellicht een vorm van onbegrip bij de check-in counter voor een niet getrouwd maar wel zwanger Nederlands/Belgisch koppel dat dan in Nederland woonde en vanaf Brussel dan weer vloog zorgde er in ieder geval voor dat al onze baggage werd doorzocht. We paste blijkbaar perfect in het 'profiling' plaatje van de Israelische security people.... Na aankomst in Israel merkte we hier gelukkig overigens niets meer van en verliep de bordercrossing zonder problemen.
Onze trip ving aan in Tel Aviv, slechts iets langer dan 100 jaar geleden gesticht en op een steenworp van het oude Jaffa dat meer dan paar duizend jaar oud is. Beide in een schril contrast met elkaar. Tel Aviv, entertaining genoeg om een paar dagen te verblijven, kent dan wellicht een minder rijke historische geschiedenis boeiend is de stad wel. Van de wijk Neve Tzedek met een meer dan sky-high prijskaartje voor het vastgoed tot de stranden. De ooit populaire discotheek Dolphinarium ligt er nog verlaten bij nadat daar in 2001 een Palestijnse zelfmoordaanslag plaats had gevonden.
Het feit dat je tas bij iedere shoppingmall of bus/treinstation gechecked wordt is al snel niet bijzonder meer. It's the way of life hier....
Tel Aviv ontpopte zich voor ons als een leuke stad. De Carmel Market met verse sapjes en kruiden, de talrijke in “Bauhaus” stijl gebouwde huizen, de Yeminete Quarter met tal van smalle steegjes. Allemaal de moeite waard! En Israeliers houden van eten, goede espresso en nog meer eten :-). In de reisgids staat onder het kopje “When to eat” niet voor niets “The real question in this part of the world is when not to eat”. Van hummus, falafel en shoarma tot meer lokale specialiteiten.
Vanuit Tel Aviv hebben we de trein naar Haifa genomen. In slechts iets langer dan een uur kwamen we aan op onze volgende bestemming. Één ding dat je in Haifa onmogelijk kunt missen zijn de Bahai tuinen. Bahai een wereldwijd geloof waarvan ik nog nooit eerder had gehoord, is blijkbaar machtig genoeg om een tuin aan te leggen die tot in de puntjes af is. De tuin is gelegen op de helling van een berg en versierd met marmere trappen en heldere waterpartijen. Het merendeel van de trappen waren overigens gesloten voor publiek zodat we optimaal ons buskaartje hebben gebruikt om de tuin van het hoogste plateau, het middelste plateau bij de 'gedenkplaats' en vanaf beneden.
Vanuit Haifa zijn we een dagje naar Akko gegaan, een historische plaats met stadsmuren een ondergrondse kruisvaardersstad, smalle steegjes en een leuke haven. Zeker de treintrip waard, al miste we op een haar na de trein naar Akko en hadden we de keuze een uur te wachten of een taxi te nemen. De taxi won het van ons geduld en minder dan een half uur later waren we in het labyrint “Akko”.
Vanuit Haifa zijn we de volgende dag vertrokken met onze huurauto. Een roze Chevrolet Spark met hamstertjes onder de motorkap. We hadden een klasse groter gereserveerd, maar kregen dan (onder aftrek van $3,50) dan toch deze kleinere Spark mee. Sparky is in ieder geval klein en opvallend, en onze twee tassen passen net in de kofferbak. Met Sparky zijn we vanuit Haifa naar Caesarea gereden (historische plaats met opgravingen rond een oude haven) om in Nazareth te eindigen. Zonder GPS maar met de beste co-piloot en kaart vonden we ons hostel, net in de oude stad maar met “parkeergelegenheid” niet al te ver van het hostel. Dat onze Sparky opviel bleek wel toen we een dag later bij het uitchecken te horen kregen dat onze huurauto er nog prima bijstond (Your rental car, it's the pink one right?).
Nazareth is een leuke plaats, een relatief rustige souk en veel kerken/moskeëen. De bekendste kerk is gebouwd op de plek waar Maria te horen kreeg dat ze zwanger was van de zoon van god. Een vreemde kerk overigens omdat in de kerk dus niet zozeer het altaar centraal staat maar een ruine beneden de vloer in de kerk. Nazareth kent een minderheid aan Joodse inwoners, hierdoor ging de Sabath (vrije zaterdag voor de Joden waarop alles platligt), geruisloos voorbij. Tijdens de free walking tour (waarbij deze keer de fooi niet voor de vrijwilliger was maar voor de kinderen in het plaatselijke weeshuis) was alternatief en aan te raden. Geen rondleiding langs alle kerken maar op bezoek bij de plaatselijke houtverwerker, kruidenhandelaar en klerenmaker die ieder veel voor het huidige Nazareth bijdragen en soms met betekenisvolle achterouders. Na deze tour hebben we de witte moskee bezocht en zijn we vervolgens met de Spark vertrokken.
Vanuit Nazareth gingen we via het meer van Galilea naar de Golan hoogvlakten. Het relaxte hostel in Katzrin dat gerund werd door een Israelisch / Nederlands koppel was een goede uitvalsbasis voor de komende dagen. De eerste dag zijn we na het “all you can bake & eat pancake breakfast” vertrokken voor een wandeling naar een hoge waterval. Niet veel later bezochten we in het uiterst Noorden van Israel het Nimrod fort, althans de indrukwekkende overblijfselen van het fort uit de kruisvaardersperiode. Niet minder was het uitkijkpunt bij “Coffee Annan”, op de top van de ruim 1.100 meter hoge mount Bental. Vanuit de “Israel Defense Forces” bunker gelegen naast het koffiehuis was zowel Libanon als Syrië te zien. De grens met Syrië was maar op steenworp afstand, en al niet heel ver over de grens zagen we zwarte rookpluimen uit een stad opstijgen... Damascus lag hemelsbreed slechts op 60 kilometer afstand...
De volgende dag hebben we de Jehudia upper-trail gelopen, een niet al te lange hike door de natuur waarvan een deel door de bedding van een beek ging. Glibberig en nat, maar vooral leuk. We hebben ons gelukkig wel staande kunnen houden in het water dat toch wel tot een meter diep was. In de middag zijn we naar de Golan Heights Winery gegaan voor een tour/proeverij. Aja, voor Tessa het alcoholvrije kindertarief. Leuk om na Argentinië/Chili te zien hoe hier wijn uiteraard ongeveer op dezelfde manier gemaakt wordt. Een andere bodem en veel verschillende druivensoorten, maar de wijn smaakte uitstekend.
Tijd om naar het zuiden te gaan, op naar de dode zee. Nu heb je in Israel minstens één bijzonderheid, het Palestijns gebied.... De gaza strook in het zuiden, ver weg en afgeraden om te bezoeken en de Westbank (de Westerlijke Jordaanoever). Het bezoeken van de Westbank is als toerist geen probleem, maar Sparky mocht officieel de Westbank niet in. We hoorden echter van de hosteleigenaren in Katzrin dat de weg naar de Dode Zee niet zo'n probleem zou zijn. Niet gehinderd door de mening van Budget en de grote omweg die we anders hadden moeten nemen, zijn we probleemloos voorbij de checkpoints gekomen en drijfden we in de middag al bij Mineral Beach in de dode zee. Blijft een leuk fenomeen, en het voordeel van de route door de Westbank was dat je de kustlijn van de dode zee blijft volgen en je veel leuke uitzichtpunten tegenkomt.
De trip eindigde voor die dag in Masada, gelegen zo rond 400 meter onder de zeespiegel (er staan hier pas veel huizen “onder water” ;-)) en aan de voet van hogere bergen tot wel boven de zeespiegel. En dan doe je wat de toeristen doen.... de early walk in het donker de berg op en de zonsopgang meemaken vanaf de overblijfselen van de ruines bovenop de berg. Nooit leuk als de wekker rond 4 uur gaat (op vakantie dan nog!) en als de ticketline niet vooruit gaat en je gewoon 20 minuten staat aan te schuiven, maar het uitzicht was fantastisch en de moeite waard. Nog voor de kabelbaan openging waren we op onze terugweg naar het ontbijt in het hostel beneden. In Ein Gedi hebben we later de ochtend de afkoeling gezocht bij wat watervallen voordat we later in de middag naar de volgende bestemming Mitzpe Ramon zouden rijden.
Mitzpe Ramon ligt in het noorden van de Negev woestijn. En wellicht same same, of juist niet, is ook deze woestijn de moeite van een bezoek waard. De uitgestrektheid en de “craters” maken het gebied rondom Mitzpe Ramon bijzonder. De “craters” is overigens een slechte vertaling van het woord “Makhtesh”, een natuurfenomeen met een soort van krater/klif als resultaat. Mitzpe Ramon is aan de rand van de Ramon Makhtesh gebouwd en vanuit het uitkijkpunt sta je letterlijk op een platform boven de kraterrand en met 400 meter leegte onder je voeten. De kleuren van de woestijngesteentes varieren sterk. Even voelen we ons terug in Salta in Argentinië.
Het mooie aan de woestijn is de nacht, de donkere kracht die alle voor ons normaal gesproken verborgen sterren terug zichtbaar maakt is fenominaal. Samen met een astroloog zijn we 's avonds op pad geweest en zijn we sterren gaan kijken. Van leeuw tot boogschutter, uiteraard de maan en ook de planeten Saturnus en Mars hebben we gespot. En het zien van de ringen van Saturnus door de telescoop gaven toch een wow gevoel.
De trip nadert het einde, maar niet zonder Jerusalem gezien te hebben. Ondertussen zit onze eerste volle dag Jerusalem erop. We hebben Sparky weer veilig en wel bij het “down town” filiaal van Budget ingeleverd. Nog steeds pink, en met 1.050 km meer op de teller. Jerusalem is een beetje bizar. We slapen in het City Center niet ver van de oude stad. De oude stad is binnen de omringde stadsmuur en verdeeld in 4 delen. Het Christelijke deel, Joodse deel, Arabische deel en het Armeense deel. Door simpelweg om je heen te kijken heb je meteen door in welk deel je bent. Het assortiment van de winkeltjes veranderd zo sterk van Sisha's en Menora's tot Christelijke iconen. Ondanks de Sabbath (vrije zaterdag voor de joden) is de oude stad vol leven. Het city center zelf ligt er verlaten bij als een europese zondag enkele tientallen jaren geleden. Meer over Jerusalem volgt. Nog 4 dagen om deze stad te ontdekken...
Ondertussen zijn we al bijna twee weken in Israel. De heenvlucht was bijzonder te noemen, de ondervragingen en wellicht een vorm van onbegrip bij de check-in counter voor een niet getrouwd maar wel zwanger Nederlands/Belgisch koppel dat dan in Nederland woonde en vanaf Brussel dan weer vloog zorgde er in ieder geval voor dat al onze baggage werd doorzocht. We paste blijkbaar perfect in het 'profiling' plaatje van de Israelische security people.... Na aankomst in Israel merkte we hier gelukkig overigens niets meer van en verliep de bordercrossing zonder problemen.
Onze trip ving aan in Tel Aviv, slechts iets langer dan 100 jaar geleden gesticht en op een steenworp van het oude Jaffa dat meer dan paar duizend jaar oud is. Beide in een schril contrast met elkaar. Tel Aviv, entertaining genoeg om een paar dagen te verblijven, kent dan wellicht een minder rijke historische geschiedenis boeiend is de stad wel. Van de wijk Neve Tzedek met een meer dan sky-high prijskaartje voor het vastgoed tot de stranden. De ooit populaire discotheek Dolphinarium ligt er nog verlaten bij nadat daar in 2001 een Palestijnse zelfmoordaanslag plaats had gevonden.
Het feit dat je tas bij iedere shoppingmall of bus/treinstation gechecked wordt is al snel niet bijzonder meer. It's the way of life hier....
Tel Aviv ontpopte zich voor ons als een leuke stad. De Carmel Market met verse sapjes en kruiden, de talrijke in “Bauhaus” stijl gebouwde huizen, de Yeminete Quarter met tal van smalle steegjes. Allemaal de moeite waard! En Israeliers houden van eten, goede espresso en nog meer eten :-). In de reisgids staat onder het kopje “When to eat” niet voor niets “The real question in this part of the world is when not to eat”. Van hummus, falafel en shoarma tot meer lokale specialiteiten.
Vanuit Tel Aviv hebben we de trein naar Haifa genomen. In slechts iets langer dan een uur kwamen we aan op onze volgende bestemming. Één ding dat je in Haifa onmogelijk kunt missen zijn de Bahai tuinen. Bahai een wereldwijd geloof waarvan ik nog nooit eerder had gehoord, is blijkbaar machtig genoeg om een tuin aan te leggen die tot in de puntjes af is. De tuin is gelegen op de helling van een berg en versierd met marmere trappen en heldere waterpartijen. Het merendeel van de trappen waren overigens gesloten voor publiek zodat we optimaal ons buskaartje hebben gebruikt om de tuin van het hoogste plateau, het middelste plateau bij de 'gedenkplaats' en vanaf beneden.
Vanuit Haifa zijn we een dagje naar Akko gegaan, een historische plaats met stadsmuren een ondergrondse kruisvaardersstad, smalle steegjes en een leuke haven. Zeker de treintrip waard, al miste we op een haar na de trein naar Akko en hadden we de keuze een uur te wachten of een taxi te nemen. De taxi won het van ons geduld en minder dan een half uur later waren we in het labyrint “Akko”.
Vanuit Haifa zijn we de volgende dag vertrokken met onze huurauto. Een roze Chevrolet Spark met hamstertjes onder de motorkap. We hadden een klasse groter gereserveerd, maar kregen dan (onder aftrek van $3,50) dan toch deze kleinere Spark mee. Sparky is in ieder geval klein en opvallend, en onze twee tassen passen net in de kofferbak. Met Sparky zijn we vanuit Haifa naar Caesarea gereden (historische plaats met opgravingen rond een oude haven) om in Nazareth te eindigen. Zonder GPS maar met de beste co-piloot en kaart vonden we ons hostel, net in de oude stad maar met “parkeergelegenheid” niet al te ver van het hostel. Dat onze Sparky opviel bleek wel toen we een dag later bij het uitchecken te horen kregen dat onze huurauto er nog prima bijstond (Your rental car, it's the pink one right?).
Nazareth is een leuke plaats, een relatief rustige souk en veel kerken/moskeëen. De bekendste kerk is gebouwd op de plek waar Maria te horen kreeg dat ze zwanger was van de zoon van god. Een vreemde kerk overigens omdat in de kerk dus niet zozeer het altaar centraal staat maar een ruine beneden de vloer in de kerk. Nazareth kent een minderheid aan Joodse inwoners, hierdoor ging de Sabath (vrije zaterdag voor de Joden waarop alles platligt), geruisloos voorbij. Tijdens de free walking tour (waarbij deze keer de fooi niet voor de vrijwilliger was maar voor de kinderen in het plaatselijke weeshuis) was alternatief en aan te raden. Geen rondleiding langs alle kerken maar op bezoek bij de plaatselijke houtverwerker, kruidenhandelaar en klerenmaker die ieder veel voor het huidige Nazareth bijdragen en soms met betekenisvolle achterouders. Na deze tour hebben we de witte moskee bezocht en zijn we vervolgens met de Spark vertrokken.
Vanuit Nazareth gingen we via het meer van Galilea naar de Golan hoogvlakten. Het relaxte hostel in Katzrin dat gerund werd door een Israelisch / Nederlands koppel was een goede uitvalsbasis voor de komende dagen. De eerste dag zijn we na het “all you can bake & eat pancake breakfast” vertrokken voor een wandeling naar een hoge waterval. Niet veel later bezochten we in het uiterst Noorden van Israel het Nimrod fort, althans de indrukwekkende overblijfselen van het fort uit de kruisvaardersperiode. Niet minder was het uitkijkpunt bij “Coffee Annan”, op de top van de ruim 1.100 meter hoge mount Bental. Vanuit de “Israel Defense Forces” bunker gelegen naast het koffiehuis was zowel Libanon als Syrië te zien. De grens met Syrië was maar op steenworp afstand, en al niet heel ver over de grens zagen we zwarte rookpluimen uit een stad opstijgen... Damascus lag hemelsbreed slechts op 60 kilometer afstand...
De volgende dag hebben we de Jehudia upper-trail gelopen, een niet al te lange hike door de natuur waarvan een deel door de bedding van een beek ging. Glibberig en nat, maar vooral leuk. We hebben ons gelukkig wel staande kunnen houden in het water dat toch wel tot een meter diep was. In de middag zijn we naar de Golan Heights Winery gegaan voor een tour/proeverij. Aja, voor Tessa het alcoholvrije kindertarief. Leuk om na Argentinië/Chili te zien hoe hier wijn uiteraard ongeveer op dezelfde manier gemaakt wordt. Een andere bodem en veel verschillende druivensoorten, maar de wijn smaakte uitstekend.
Tijd om naar het zuiden te gaan, op naar de dode zee. Nu heb je in Israel minstens één bijzonderheid, het Palestijns gebied.... De gaza strook in het zuiden, ver weg en afgeraden om te bezoeken en de Westbank (de Westerlijke Jordaanoever). Het bezoeken van de Westbank is als toerist geen probleem, maar Sparky mocht officieel de Westbank niet in. We hoorden echter van de hosteleigenaren in Katzrin dat de weg naar de Dode Zee niet zo'n probleem zou zijn. Niet gehinderd door de mening van Budget en de grote omweg die we anders hadden moeten nemen, zijn we probleemloos voorbij de checkpoints gekomen en drijfden we in de middag al bij Mineral Beach in de dode zee. Blijft een leuk fenomeen, en het voordeel van de route door de Westbank was dat je de kustlijn van de dode zee blijft volgen en je veel leuke uitzichtpunten tegenkomt.
De trip eindigde voor die dag in Masada, gelegen zo rond 400 meter onder de zeespiegel (er staan hier pas veel huizen “onder water” ;-)) en aan de voet van hogere bergen tot wel boven de zeespiegel. En dan doe je wat de toeristen doen.... de early walk in het donker de berg op en de zonsopgang meemaken vanaf de overblijfselen van de ruines bovenop de berg. Nooit leuk als de wekker rond 4 uur gaat (op vakantie dan nog!) en als de ticketline niet vooruit gaat en je gewoon 20 minuten staat aan te schuiven, maar het uitzicht was fantastisch en de moeite waard. Nog voor de kabelbaan openging waren we op onze terugweg naar het ontbijt in het hostel beneden. In Ein Gedi hebben we later de ochtend de afkoeling gezocht bij wat watervallen voordat we later in de middag naar de volgende bestemming Mitzpe Ramon zouden rijden.
Mitzpe Ramon ligt in het noorden van de Negev woestijn. En wellicht same same, of juist niet, is ook deze woestijn de moeite van een bezoek waard. De uitgestrektheid en de “craters” maken het gebied rondom Mitzpe Ramon bijzonder. De “craters” is overigens een slechte vertaling van het woord “Makhtesh”, een natuurfenomeen met een soort van krater/klif als resultaat. Mitzpe Ramon is aan de rand van de Ramon Makhtesh gebouwd en vanuit het uitkijkpunt sta je letterlijk op een platform boven de kraterrand en met 400 meter leegte onder je voeten. De kleuren van de woestijngesteentes varieren sterk. Even voelen we ons terug in Salta in Argentinië.
Het mooie aan de woestijn is de nacht, de donkere kracht die alle voor ons normaal gesproken verborgen sterren terug zichtbaar maakt is fenominaal. Samen met een astroloog zijn we 's avonds op pad geweest en zijn we sterren gaan kijken. Van leeuw tot boogschutter, uiteraard de maan en ook de planeten Saturnus en Mars hebben we gespot. En het zien van de ringen van Saturnus door de telescoop gaven toch een wow gevoel.
De trip nadert het einde, maar niet zonder Jerusalem gezien te hebben. Ondertussen zit onze eerste volle dag Jerusalem erop. We hebben Sparky weer veilig en wel bij het “down town” filiaal van Budget ingeleverd. Nog steeds pink, en met 1.050 km meer op de teller. Jerusalem is een beetje bizar. We slapen in het City Center niet ver van de oude stad. De oude stad is binnen de omringde stadsmuur en verdeeld in 4 delen. Het Christelijke deel, Joodse deel, Arabische deel en het Armeense deel. Door simpelweg om je heen te kijken heb je meteen door in welk deel je bent. Het assortiment van de winkeltjes veranderd zo sterk van Sisha's en Menora's tot Christelijke iconen. Ondanks de Sabbath (vrije zaterdag voor de joden) is de oude stad vol leven. Het city center zelf ligt er verlaten bij als een europese zondag enkele tientallen jaren geleden. Meer over Jerusalem volgt. Nog 4 dagen om deze stad te ontdekken...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
